Enkele jaren geleden, op zijn 27ste, begon Maarten aan een onvergetelijk traject dat zijn leven ingrijpend zou veranderen. Hij worstelde met een reeks klachten die zijn dagelijkse leven beïnvloedden: een gebrek aan motivatie, overgewicht, en een toekomstperspectief dat ver te zoeken was. Ondanks talloze bezoeken aan artsen en specialisten, die Maartens symptomen vaak wezen op een depressie, vond hij geen verlichting in de voorgeschreven antidepressiva.
De ommekeer in Maartens leven kwam toen hij, na aandringen van iemand in de sportschool, besloot zijn testosteronniveau te laten testen via Bloedwaardentest. De uitslag was een openbaring: zijn testosteron was significant lager dan het zou moeten zijn, wat veel van zijn klachten verklaarde. Gewapend met deze kennis, begon hij aan een behandeltraject dat zijn leven zou veranderen.
Na aanvankelijke terughoudendheid van zijn huisarts, kreeg Maarten toch een doorverwijzing naar een specialist. Samen besloten ze tot een behandeling met testosteron, wat niet zonder uitdagingen was. Geleidelijk begon Maarten een verschil te merken. Hij werd actiever, zelfverzekerder, en begon eindelijk een toekomst voor zichzelf te zien die hij waard was om na te streven.
Dit verhaal van Maarten is niet alleen een getuigenis van zijn persoonlijke strijd en overwinning, maar ook een oproep tot bewustwording. Het benadrukt het belang van het begrijpen van ons eigen lichaam en het niet negeren van symptomen die wijzen op een dieper liggend probleem. Het toont aan dat oplossingen soms niet voor de hand liggen en dat doorzettingsvermogen nodig is om te vechten voor de kwaliteit van leven die iedereen verdient. Nu staat Maarten klaar om zijn eigen verhaal te vertellen.
De start van dit traject bevindt zich ruim 2 jaar terug. Ik kampte al langere tijd met rare klachten waarvoor ik regelmatig bij artsen ben geweest, ook bij specialisten zoals psychologen en psychiaters. Ik zou mezelf omschrijven als ongemotiveerd, lui, neerslachtig, somber, geïrriteerd, en werd heel erg makkelijk dik. Een paar jaar voor de start van dit hele verhaal woog ik tegen de 130 kilogram op een lengte van 1.74m. Na een ruim jaar van flink diëten, gruwelijk afzien en allerlei rare eetpatronen (vegan, one meal a day, keto, etc.) was het mij gelukt om mijn gewicht te laten zakken naar 75 kilogram. In deze tijd heb ik ook de liefde voor sporten ontdekt; ik deed regelmatig aan fietsen en hardlopen, maar vooral krachttraining deed ik heel erg graag. Mentaal vond ik dit fijn, maar het hielp ook voor de fysieke ontwikkeling en zodat mijn nek, schouders, en rug minder pijn deden tijdens het uitvoeren van een zittend beroep. Maar bepaalde dingen bleven helaas toch hangen… Ik bleef heel erg zitten met dat ik eigenlijk geen toekomstplannen had, geen hobby's, geen passie, en daar ook totaal geen drive in had. Ook vroeg ik mezelf constant af: “Wat voor nut heeft dit leven eigenlijk?” Regelmatig heb ik hierover gepraat met specialisten. Deze specialisten trokken vaak de conclusie dat het een depressie zou zijn. Waardoor ik door de jaren heen veel in aanraking ben gekomen met antidepressiva, met alle gevolgen van dien: nog dikker worden en emotioneel vlak worden (vervelende dingen ervaar je als matig, maar ook plezier ervaarde ik nagenoeg niet). Maar het probleem bleef eigenlijk al die tijd hetzelfde; echt gelukkig of blij werd ik er niet van.
Op een dag in de sportschool kwam er een man naar mij toe en die zei: “Kerel, met hoe hard jij hier al 1,5 jaar aan het trainen bent, is jouw progressie wel echt heel slecht. Zou je niet eens je testosteron laten prikken?” Ik voelde me natuurlijk een klein beetje beledigd, maar wilde hier wel eens naar kijken. Online gaan zoeken, mezelf ingeschreven op een bodybuildingforum om daar meer informatie in te winnen, met mijn huisgenote overlegd wat zij hiervan vond, en uiteindelijk via bloedwaardentest.nl een testosterontest laten doen. De uitslag kwam binnen op 7.9 nmol/L, terwijl de referentiewaarde 8.64 – 29.00 is. Mijn huisgenote was niet echt verrast over deze uitslag. Ik heb direct een afspraak gemaakt met de huisarts om mijn bevindingen te bespreken met haar. Helaas bleek mijn huisarts weinig kennis te bezitten van hormonen en stond hij ook niet echt te springen om mij door te verwijzen.
Toen mezelf nog wat verder verdiept, bepaalde dingen in mijn dieet aangepast, aangezien ik natuurlijk uit een fase kwam waarin ik erg weinig gegeten had omdat ik ruim 50kg was afgevallen in 1 jaar. Dus gekozen om nog 3 maanden te wachten, fors meer te gaan eten (3000 kcal per dag) zodat ik een eerlijker resultaat kon krijgen. Nog een keer laten prikken… 7.0 nmol/L. Huh? Hij is nog lager geworden; ik snapte er helemaal niks meer van. Tegen deze tijd was het voor mij ook duidelijk dat alleen totaal testosteron niet opschiet en dat er meer waarden van belang zijn, zoals vrij testosteron, SHBG, LH, FSH, Estradiol. Via een nabepaling dat nog allemaal laten testen. LH en FSH, de stuurhormonen van testosteron, zaten allemaal tegen, of onder, de referentiewaarde. Vrij testosteron was laag. Opnieuw naar de huisarts gegaan; deze keer wilde hij wel een doorverwijzing geven voor de uroloog.
Met de bloedonderzoeken van bloedwaardentest uiteindelijk bij de uroloog op consult geweest. De bloedwaarden doorgenomen met hem. Natuurlijk wilde hij zelf ook nog wat extra testen afnemen. Gebaseerd op die resultaten besloot de arts dat ik in aanmerking zou komen voor testosteronbehandelingen. Normaliter begint deze behandeling met het slikken van medicatie zoals Clomifeen, maar doordat ik iets erfelijks met mijn lever heb, waardoor medicatie niet goed afbreekt, vond hij dit niet zo’n strak plan. Na overleg met de uroloog besloten om voor Sustanon te gaan, 1 injectie van 1 ml per 2 weken. Ik heb het nog even gehad over zaken rondom vruchtbaarheid, maar aangezien ik absoluut geen kinderen wil, heb ik hier niets mee gedaan. Een goede bekende van mij heeft wel voor de zekerheid wat zaadcellen laten invriezen voor deze doeleinden, aangezien testosteronmedicatie niet geweldig schijnt te zijn voor je kinderwens.
Het verloop. Op dag 1 heb ik een bestand gemaakt op de pc waarin ik gedurende het eerste jaar alles bij zou houden rondom de ontwikkelingen. Ook heb ik de afspraak gemaakt met mijn huisgenote regelmatig te gaan zitten om te bespreken wat zij ervaart en of er geen dingen gebeuren in mij waar ze echt niet blij mee is, aangezien je eigen gedrag/veranderingen beoordelen niet per se makkelijk is.
Klachten vooraf: Moe, somber, slecht libido, geen baardgroei, ongemotiveerd, explosief humeur, makkelijk dik worden.
Na 4 weken merkte ik dat ik wat assertiever begon te worden. Ik had best de drang om mezelf aan de kant te laten duwen (letterlijk en figuurlijk), en ik begon te merken dat ik dat steeds vaker niet meer liet gebeuren. Dit vond ik vaak een fijne ontwikkeling, maar het schoot ook wel eens door naar echt heel fel/boos/agressief worden, vooral mensen die ik echt asociaal vond, reageerde ik enorm fel op. De eerste maanden heb ik echt bewust tegen mezelf moeten zeggen dat ik conflicten bewust uit de weg moest gaan, aangezien ik merkte dat ik heel anders reageerde op veel situaties dan voorheen. Ik heb van mezelf zeker geen conflict vermijdende persoonlijkheid, en de testosteron maakte dat wel nog veel duidelijker. Vroeger heb ik veel last gehad van acne; dit speelde helaas wel weer op.
Na 3 maanden testosteron was het weer tijd voor een bloedonderzoek. Dit kwam terug op 26.4 (referentie 8.64-29.00). Tegen deze tijd vond ik het mooi worden; m’n gemoed werd beter, m’n motivatie om dingen aan te pakken en te leren nam toe, het baardje begon te groeien, de vermoeidheid werd minder. Ook merkte ik dat de aanspraak en toenadering van vrouwen echt fors toenam. Ik heb iemand leren kennen tijdens mijn zoektocht die zelf sinds ruim 1,5 jaar ook aan een testosteronbehandeling zit. Hij beaamde dit fenomeen en heeft zelfs kort na het starten een vriendin gevonden waarmee hij het nu heel fijn heeft. Beide concludeerden wij dat een enorm testosterontekort je kansen op het vinden van een vrouw niet lijkt te helpen (ergens evolutionair ook wel logisch). Bepaalde gewoontes/verslavingen die ik had, schopte ik ook veel makkelijker de deur uit, zaken zoals roken en ongezonde eetpatronen. Opeens was daar de “ruggengraat” om puin te ruimen in m’n leven. Ook al was de balans in mezelf wel ver te zoeken. Ik moest in deze periode nog steeds enorm opletten met conflictsituaties en vond mezelf echt te opgefokt. Ook neigde mijn houding ook wel regelmatig naar “cocky”. De sportschoolprogressie was voor mij toen echt overweldigend. De spiermassa nam toe, de kracht nam toe; dit was natuurlijk niet mijn primaire doel van deze behandeling, maar wat was deze periode leuk trainen.
5 maanden aan het prikken, in deze periode stabiliseerde mijn gemoed gelukkig eindelijk. De agressie/opgefokte houding nam drastisch af. In deze periode kampte ik veel met de vraag: “Waarom is me dit nooit eerder opgevallen? Als ik mezelf vergelijk met leeftijdsgenoten, was het toch best duidelijk”. Mijn huisgenote begon mij tegen deze tijd ook een veel fijnere huisgenoot te vinden. Mijn acne bleef vrij aanwezig, en heb in deze periode 2 maanden Isotretinoïne geslikt tegen de acne. Dit middel heeft mijn acne vroeger ook verholpen en deed dat deze keer weer.
Na 9 maanden aan de testosteron, de eerste zin die ik lees in mijn bestand is: ‘Man, wat is er veel veranderd’. Mijn stressmanagement was voor het eerst in mijn leven goed; ik was kalmer, veel meer beheerst, en mensen in mijn omgeving zeiden ook steeds vaker dat ik veranderd was, in de positieve zin. Ik begon voor het eerst zin te krijgen in het leven. Ik was plannen aan het maken voor de toekomst, aan het uitzoeken waar mijn passie ligt, nieuwe dingen aan het leren, een stabiele baan aan het onderhouden, lekker aan het sporten, fatsoenlijk aan het eten. De emotionele uitschieters waren gelukkig nagenoeg weg; geen hoop woede en neerslachtigheid meer. Familiaire banden die verslechterd waren, aandacht gegeven en verbeterd. In deze periode viel het me vaak op dat ik dingen anders deed dan ik gewend ben van mezelf. Het eerste jaar heeft ook wel echt veel in het teken gestaan van het opnieuw ontdekken van mezelf. Hormonen doen enorm veel met je lichaam, gemoed, en manier van doen. Het is niet zo dat mijn karakter en persoonlijkheid veranderd zijn, maar ik ben wel veel gematigder, meer begripvol, geduldiger, en gemotiveerder geworden.
Nu, bijna 2 jaar verder, en mijn familie, huisgenoot, omgeving en ik vinden het nog steeds het beste dat ik in jaren heb ontdekt. Dat ene tipje van die enorme kerel in de sportschool heeft mijn leven zo enorm verbeterd. Van een inspiratieloos, obees, nihilistisch, neerslachtig, opgefokt, perspectiefloos, negatief mannetje die constant van baan wisselde, naar een stabiele kerel die levensdoelen heeft. Nu ben ik constant uitdagingen aan het najagen op fysiek en mentaal gebied. Ik werk veel uren per week en doe het nog met plezier ook. Ik durf zelfs eerlijk toe te geven dat ik voor het eerst in mijn leven regelmatig denk: ‘Dit leven is eigenlijk echt wel mooi en heeft zeker potentie om iets van te maken’. Voor nu zit ik nog steeds op 1ml Sustanon per 2 weken, wel heb ik in overleg met de arts afgesproken om dit te verdelen over 2 injecties van 0,25ml per week zodat er stabielere bloedwaarden zijn.
Als afsluiter had ik nog een aantal voordelen/nadelen opgesomd.
Voordelen:
- Meer drive/motivatie om er iets van te maken
- Minder somber en neerslachtig
- Emotioneel stabieler (na de initiële fase)
- Fysieke ontwikkelingen
- Beter uitgerust
- Lichaamseigen stof, dus weinig bijwerkingen en orgaanbelasting
- Toekomstperspectief
- Baardje kunnen laten staan
- Strijdlustiger, assertiever en meer een ‘go getter’
- Zelfverzekerd
- Libido
- Acne/huid is nu beter dan dat ie ooit geweest is
- Relatie kansen nemen fors toe
- Erg goedkope vorm van medicatie op je eigen risico
Nadelen:
- Post injection pain, de spier waarin je prikt zal nog een paar dagen stijf en/of pijnlijk zijn
- Het prikken zelf vind ik niet echt een plezierige bezigheid
- De initiële agressie toename vond ik echt een probleem
- Honger nam aanzienlijk toe, maar zette hierdoor gelukkig niet enorm veel vet aan
- Acne, acne is vaak hormonen gerelateerd, vandaar dat je het vaak in de puberteit tegenkomt. Testosteron behandelingen lieten dit zeker toenemen
- Bepaalde eigenschappen van jezelf veranderen en zul je echt opnieuw moeten ontdekken.
- Het duurt lang voordat alle gewenste resultaten verschijnen, in mijn ogen duurt testosteron vervangingstherapie ongeveer 1 jaar voordat je alle resultaten ziet en merkt. Vooral de mentale resultaten laten langer op zich wachten
- Komt er eigenlijk nooit meer vanaf
- Potentie op vruchtbaarheidsproblemen
Ik hoop dat ik iemand die met de zelfde problemen kampt door het schrijven van deze blog kan helpen.
Geschreven door huisgenote: Hij was neerslachtig, ongemotiveerd, zag geen zin in het leven, had emotionele uitbarstingen, had veel overgewicht, en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Hij kwam toen via een forum bij testosteron terecht en bij het lezen van de symptomen bij te lage waardes hiervan, scoorde hij op nagenoeg alle vlakken dusdanig kenmerkend, dat het voor ons eigenlijk al voor het testen duidelijk was dat hij het in deze hoek moest zoeken. De instelling van het testosteron was nog een aardige zoektocht, en hij had zelf in het begin voornamelijk erg veel aandacht nodig om zijn lontje onder controle te houden. Toen dit eenmaal op de rit was, merkten we beiden op veel verschillende vlakken aanzienlijke verschillen. Hij werd zelfverzekerder, optimistischer, gemotiveerd voor het leven, nieuwsgierig naar mogelijkheden, actiever, assertiever, en ging op een constructieve manier op zoek naar zingeving en een alledaagse invulling die hem voldoening geeft. Op fysiek gebied veranderde er ook veel voor hem. Afvallen ging veel beter en makkelijker. Bewegen en spieraanmaak werd dusdanig anders, dat dat leuk werd voor hem om mee bezig te zijn; nieuwsgierigheid naar wat er allemaal mogelijk was op dat gebied. Hierdoor nam zijn uithoudingsvermogen en conditie aanzienlijk toe, en zijn bloeddruk af. Hij ontwikkelde voor het eerst gezichtsbeharing, want voor het testosteron had hij dit nagenoeg niet.
