De verborgen strijd: Waarom afvallen soms meer is dan wilskracht alleen

Heb je ooit hard gewerkt aan het verliezen van gewicht, maar leek het alsof je geen vooruitgang boekte, hoezeer je ook je best deed? Je bent niet alleen. Voor veel mensen blijkt afvallen een uitdagende en frustrerende reis te zijn, waarbij ze vaak tegen onverklaarbare obstakels aanlopen. Maar wat als ik je vertelde dat er soms meer aan de hand kan zijn dan alleen wilskracht? Soms kan een onderliggende medische oorzaak de reden zijn waarom de kilo's er niet af gaan, ondanks al je inspanningen.

Hier zijn enkele verhalen van mensen die zich in dezelfde situatie bevonden en hoe ze uiteindelijk ontdekten dat een medische aandoening hun gewichtsverlies tegenhield.

Lisa's strijd met hypothyreoïdie

Lisa had altijd al moeite gehad om gewicht te verliezen, ongeacht hoe streng ze haar dieet volgde of hoe vaak ze ging sporten. Het leek wel alsof haar lichaam tegen haar werkte. Na maanden van frustratie besloot ze om een bloedtest te laten doen bij Bloedwaardentest. Tot haar verbazing ontdekte ze dat ze leed aan hypothyreoïdie, een aandoening waarbij de schildklier niet genoeg hormonen produceert. Dit verklaarde haar trage stofwisseling en haar onvermogen om af te vallen. Met de juiste medicatie en een aangepast dieet begon Lisa eindelijk gewicht te verliezen en voelde ze zich energieker dan ooit tevoren.

Mark's gevecht tegen insulineresistentie

Mark was altijd al een actief persoon, maar hoeveel hij ook trainde, zijn buikvet leek maar niet te verdwijnen. Hij raakte gefrustreerd en ontmoedigd, tot hij besloot om een uitgebreide bloedtest te laten doen bij Bloedwaardentest. Daar ontdekte hij dat hij leed aan insulineresistentie, een aandoening waarbij zijn lichaam niet goed reageerde op insuline, waardoor zijn bloedsuikerspiegel hoog bleef en zijn lichaam vet vasthield. Met de hulp van een voedingsdeskundige en aanpassingen van zijn leefstijl  om zijn bloedsuikerspiegel onder controle te houden, begon Mark eindelijk vooruitgang te boeken en zag hij zijn buikvet langzaam maar zeker afnemen in samenwerking met zijn zorgprofessional. 

Dit was zijn plan van aanpak:

1. Dieet aanpassingen:
   • Verminder de consumptie van geraffineerde koolhydraten en suikers, zoals wit brood, witte rijst, frisdranken en zoete snacks. Deze voedingsmiddelen kunnen de bloedsuikerspiegel snel doen stijgen, wat de insulineresistentie verergert.
   • Focus op het eten van volkoren producten, groenten, fruit, magere eiwitten en gezonde vetten. Deze voedingsmiddelen hebben een lagere glycemische index en helpen de bloedsuikerspiegel stabiel te houden.
   • Eet regelmatig kleine maaltijden gedurende de dag om pieken en dalen in de bloedsuikerspiegel te voorkomen.

2. Gewichtsverlies:
   • Hoewel het belangrijk is om de focus niet alleen op gewichtsverlies te leggen, kan het verminderen van overtollig lichaamsvet helpen bij het verbeteren van de insulineresistentie. Door regelmatig te bewegen en een gezond dieet te volgen, kan Mark geleidelijk aan vet verliezen.

3. Regelmatige lichaamsbeweging:
   • Regelmatige lichaamsbeweging, zoals aerobe oefeningen (wandelen, joggen, zwemmen) en krachttraining, kan helpen bij het verbeteren van de insulinegevoeligheid. Het doel is om minstens 150 minuten per week matige aerobe activiteit te doen, gecombineerd met krachttraining op twee of meer dagen per week.
   • Intervaltraining kan ook effectief zijn bij het verlagen van de bloedsuikerspiegel en het verbeteren van de insulineresistentie. Dit omvat korte periodes van intense activiteit afgewisseld met rustigere periodes.

4. Stressmanagement:
   • Stress kan de bloedsuikerspiegel verhogen en de insulineresistentie verergeren. Mark kan technieken voor stressmanagement zoals mindfulness, meditatie, diepe ademhalingsoefeningen, yoga of progressieve spierontspanning in zijn dagelijkse routine opnemen om stress te verminderen.

5. Voldoende slaap:
   • Onvoldoende slaap kan de hormonen die de eetlust reguleren, zoals leptine en ghreline, verstoren en de insulineresistentie verergeren. Mark moet streven naar 7-9 uur slaap per nacht om zijn metabolisme en hormoonbalans te ondersteunen.

6. Monitoring en opvolging:
   • Het is belangrijk dat Mark regelmatig zijn bloedsuikerspiegel controleert en zijn voortgang bijhoudt. Dit kan helpen om te bepalen welke aanpassingen in levensstijl het meest effectief zijn en of verdere interventies nodig zijn.

Sarah's gevecht met voedingsstoffentekorten

Sarah was altijd al bewust geweest van haar voeding en had talloze diëten geprobeerd, maar toch leek ze geen blijvend gewichtsverlies te kunnen bereiken. Ze voelde zich constant moe en lusteloos, ondanks haar gezonde levensstijl. Na een uitgebreid bloedonderzoek bij Bloedwaardentest ontdekte ze dat ze leed aan verschillende voedingsstoffentekorten, waaronder vitamine D en ijzer. Door haar dieet aan te passen en voedingssupplementen te nemen om haar tekorten aan te vullen, begon Sarah zich al snel energieker te voelen en zag ze eindelijk de resultaten waar ze zo hard voor had gewerkt.

Emily's ontdekkingstocht naar welzijn

Emily had altijd al een passie voor gezond leven. Ze besteedde veel tijd aan het bereiden van gezonde maaltijden en trainde regelmatig in de sportschool. Maar hoe hard ze ook probeerde, ze kon maar niet begrijpen waarom ze steeds moeite had om haar gewicht onder controle te houden en vaak last had van spijsverteringsproblemen.

Na jaren van worstelen besloot Emily om een stap terug te doen en te zoeken naar mogelijke oorzaken van haar gezondheidsproblemen. Ze besloot een uitgebreide voedselintolerantietest te laten uitvoeren bij Bloedwaardentest, in de hoop enkele antwoorden te vinden.

Tot haar verbazing onthulde de test verschillende voedingsmiddelen waarvoor ze intolerant was, waaronder zuivelproducten, tarwe en eieren. Deze voedingsmiddelen, die ze altijd als gezond had beschouwd, bleken haar spijsvertering te verstoren en ontstekingen in haar lichaam te veroorzaken.

Met de hulp van een voedingsdeskundige paste Emily haar dieet aan om de triggerende voedingsmiddelen te vermijden. Ze verving zuivelproducten door plantaardige alternatieven, schakelde over op glutenvrije granen en verving eieren door andere eiwitbronnen.

Na enkele weken merkte Emily al een opmerkelijk verschil. Haar spijsverteringsproblemen verdwenen geleidelijk, haar opgeblazen gevoel verminderde en ze voelde zich energieker dan ooit tevoren. Bovendien begon ze langzaam maar zeker gewicht te verliezen, iets wat ze jarenlang had geprobeerd maar nooit echt had bereikt.

Nu, met een beter begrip van haar lichaam en voedingsbehoeften, voelt Emily zich sterker en gezonder dan ooit tevoren. Dankzij de voedselintolerantietest kon ze eindelijk de obstakels overwinnen die haar ervan hadden weerhouden haar optimale gezondheid te bereiken.

Een voedselintolerantietest kan helpen bij het identificeren van voedingsmiddelen die mogelijk problemen veroorzaken in je spijsverteringssysteem of die bijdragen aan ontstekingen in je lichaam. Door voedselintoleranties op te sporen en deze voedingsmiddelen te vermijden, kunnen verschillende positieve effecten op je gewicht en algehele gezondheid worden bereikt:

1. Gewichtsverlies: Voedselintoleranties kunnen leiden tot ontsteking in het lichaam, wat op zijn beurt kan bijdragen aan gewichtstoename of moeite met afvallen. Door de voedingsmiddelen te vermijden waarvoor je intolerant bent, kan ontsteking verminderen en kan gewichtsverlies gemakkelijker worden.
2. Vermindering van opgeblazen gevoel en waterretentie: Voedselintoleranties kunnen leiden tot symptomen zoals een opgeblazen gevoel, gasvorming en waterretentie. Door voedingsmiddelen te vermijden die deze reacties veroorzaken, kunnen deze symptomen verminderen, wat kan resulteren in een slanker uiterlijk en een beter gevoel.
3. Verbeterde spijsvertering en energieniveaus: Voedselintoleranties kunnen spijsverteringsproblemen veroorzaken, zoals buikpijn, diarree, constipatie en vermoeidheid. Door de triggerende voedingsmiddelen te elimineren, kan de spijsvertering verbeteren en kunnen de energieniveaus stijgen, wat kan bijdragen aan een actievere levensstijl en mogelijk gewichtsverlies.
4. Betere voedingskeuzes: Wanneer je weet welke voedingsmiddelen je intoleranties veroorzaken, ben je meer geneigd om gezondere alternatieven te kiezen. Dit kan resulteren in een gebalanceerder dieet met meer voedzame voedingsmiddelen, wat gunstig kan zijn voor gewichtsbeheersing en algehele gezondheid.
5. Minder trek in voedsel: Voedselintoleranties kunnen soms leiden tot verlangens naar specifieke voedingsmiddelen, vooral als je lichaam negatief reageert op deze voedingsmiddelen. Door deze triggerende voedingsmiddelen te vermijden, kunnen voedselverlangens verminderen, waardoor het gemakkelijker wordt om gezonde eetgewoonten te handhaven.

 Als afvallen niet lukt, kunnen verschillende labtesten en medische onderzoeken helpen om mogelijke oorzaken te identificeren. Hier zijn enkele van de labtesten die vaak worden uitgevoerd:

1. Bloedonderzoek: Bloedonderzoek kan verschillende parameters meten, waaronder glucose (bloedsuikerspiegel), lipidenprofiel (cholesterol en triglyceriden), schildklierhormoonniveaus (TSH, FT3, FT4), insulineniveaus, en andere markers zoals ontstekingsindicatoren (zoals CRP) en leverfunctietesten.
2. Schildklierfunctietests: Afwijkingen in de schildklierfunctie kunnen een van de redenen zijn waarom gewichtsverlies moeilijk is. Tests omvatten meestal TSH, vrije T3 en vrije T4.
3. Insulineresistentie: Insulineresistentie kan gewichtstoename bevorderen en gewichtsverlies bemoeilijken. Tests zoals nuchtere insuline- en glucosetolerantietesten kunnen dit beoordelen.
4. Hormoonpanelen: Hormonale onbalans, zoals een teveel aan cortisol (stresshormoon) of een tekort aan geslachtshormonen (zoals testosteron bij mannen of oestrogeen bij vrouwen), kan het vermogen om gewicht te verliezen beïnvloeden.
5. Voedingsstoffentekorten: Een tekort aan bepaalde voedingsstoffen kan het metabolisme vertragen en gewichtsverlies bemoeilijken. Tests kunnen worden uitgevoerd om niveaus van vitamines (zoals vitamine D, B12) en mineralen (zoals ijzer) te controleren.
6. Hormonale markers: Naast geslachtshormonen kunnen andere hormonen zoals leptine (dat honger en verzadiging reguleert) en ghreline (dat eetlust stimuleert) worden getest.
7. Inflammatoire markers: Ontsteking in het lichaam kan een rol spelen bij gewichtsverlies. Tests zoals CRP (C-reactief proteïne) kunnen ontstekingsniveaus meten.
8. Genetische tests: In sommige gevallen kunnen genetische factoren een rol spelen bij gewichtsverlies. Hoewel dit niet routinematig wordt uitgevoerd, kan genetische screening worden overwogen in specifieke gevallen.

Zie hier alle testen om mogelijke oorzaken te identificeren.